De cottages "La Mascotte" werden in 2002 als monument beschermd. Het zijn heropgebouwde burgerhuizen, in 1923 ontworpen door de architecten A. Neirynck en Lafontaine. Opnieuw is hier gebruik gemaakt van de toen erg populaire cottagestijl, die we regelmatig aan de kust tegenkomen. De mansardedaken en de houten balkons, evenals het pseudovakwerk op de bovenste verdieping, geven de gevels een levendig uiterlijk.
Meer informatie

Deze blok bevat 30 appartementen en is genoemd naar het openluchtzwembad (zie foto uit de oude doos) dat zich hier tot 1986 achter bevond, de zogenaamde 'Lac Aux Dames'.
In 1935 werd het zwembad met zeewater gebouwd, het eerste in zijn soort aan de kust, onder impuls van de toenmalige zwemkampioen Martial van Schelle. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd deze sport- en zakenman in het Fort van Breendonk geëxecuteerd.
Het zwembad- en restaurantcomplex werd ernstig beschadigd tijdens deze oorlog en in 1986 besliste men het volledig te slopen. De appartementen met dezelfde naam bleven staan... Ze zijn een ontwerp van architect Maurice De Nève uit 1953.
Meer informatie

Dit gebouw werd in 1900 opgericht door de Brusselse filantropische vereniging 'Les Marçunvins'. Deze vereniging werd gesticht in 1875 en bood financiële steun aan jonge studenten. Later organiseerden ze ook vakantiekolonies voor zwakke kinderen. De locatie in Westende was dan ook ideaal gelegen omwille van de gezonde zeelucht.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd dit home met de grond gelijk gemaakt. In 1930 werd het echter heropgebouwd en nadien ook uitgebreid. Het hoofdgebouw werd ontworpen door de Brusselse architecten Govaerts en Van Vaerenbergh. Het is een mooi voorbeeld van modernistische architectuur: het gebouw is slechts twee bouwlagen hoog, heeft een plat dak en is volledig wit geschilderd. Afgeronde en scherpe hoeken wisselen elkaar speels af. De alleenstaande klassenvleugel, in aansluitende bouwtrant, dateert uit 1935 en werd ontworpen door architect Evers.
Beide gebouwen werden in 1960 verbonden door een tussenbouw naar ontwerp van architect Paul Vincent. Hierbij is zoveel mogelijk met hout gewerkt om de constructie zo licht mogelijk te houden. In de bakstenen wanden zijn gaten uitgespaard op verschillende hoogtes zodat de kinderen doorheen de muur de zee kunnen zien.
Het geheel is prachtig gelegen temidden de duinen en wordt vandaag opnieuw gebruikt als verblijfsaccommodatie voor groepen en scholen. Er is ook een tentoonstellingsruimte en een cultureel centrum.
Meer informatie

Het Sint-Laureinsstrand in Westende is in de landschapsatlas opgenomen. Deze landschapsatlas is een inventaris van waardevolle landschappen in Vlaanderen, die wordt bijgehouden door het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed. Hierin lezen we over het Sint-Laureinsstrand dat het in verbinding staat met de Ijzermonding en een wel zeer specifieke duinvorming vertoont. Hier is er nog actieve zandverstuiving, zodat windgaten en andere actieve windverstuiving het strand hier vorm geven. Er zijn enkele kleinere golfbrekers aanwezig en het strand wordt van de Sint-Laureinsduinen gescheiden door een lage dijk die een restant is van de zogenaamde Atlantikwall.
Men tracht hier de natuurlijke situatie te herstellen door een natuurherstelplan: het strand wordt manueel gereinigd, zodat niet alle 'vuil' in een beweging wordt verwijderd. Er gebeurt een selectie waarbij men wier, hout en schelpen laat liggen om zo de natuurlijke vegetatie meer kans te geven.
De strandzone wordt binnenkort opgefleurd met een nieuwe watersportclub die de oude containers en het sanitaire blok zal vervangen.
Meer informatie

Steunpunt Seydlitz maakt deel uit van de Atlantikwall, de Duitse kustbescherming van tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Hier stond destijds een kustbatterij met zes kanonnen, opgesteld op open beddingen. Daarnaast waren er ook manschappenbunkers en een keukenbunker. De lange, dikke betonmuur is een antitankmuur. Daarnaast zijn er ook twee tobruks bewaard gebleven. Het zijn bunkers die gekenmerkt worden door een rond mangat langs de bovenkant. Rond deze ingang zat een rail in de betonkraag ingewerkt, waarop ofwel een deksel gelegd werd, ofwel een roterend statief waarop een mitrailleur geplaatst was. Vaak vees men ook tankkoepels van buitgemaakte tanks af, die dan hierop gemonteerd werden.
De meeste resten zijn vandaag verzand, in de jaren 1980 zijn er ook een aantal bunkers afgebroken. De site werd wegens haar historische waarde als monument beschermd in 2007.
Meer informatie

Op dit terrein legden de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog een ganse legerbatterij aan als onderdeel van de zogeheten Atlantikwall.
Er zijn 6 zogeheten Wellblechbunkers terug te vinden, waarvan de basisconstructie uit gebogen metalen platen bestaat waarrond dan beton gegoten is, 6 betonnen verblijven en de grote vuurleidingspost die ook als observatiebunker diende.
De site werd aan het begin van de oorlog gebouwd en was in 1943 reeds buiten gebruik. In de Wellblechbunker dichtst bij de vuurleidingspost is nog een opschrift bewaard dat de soldaten vertrouwen moest inboezemen: "In Herrgotts Händen liegt dies Haus, böse Geister kehren aus!".
Jarenlang diende de grote bunker als uithangbord van Camping Cosmos, wat te merken is aan het andere opschrift 'Club des Girafes' (mét spelfout...).
Aan de Kalkaartweg te Leffinge ligt een bunker die er bijna exact hetzelfde uitziet als deze.
Meer informatie

In deze woning woonde de laatste Westendse Ijslandvaarder, Pol Corteel (1879-1968). Het is een typische kleine visserswoning, die onlangs volledig gerestaureerd werd.
Het huis werd in 1905 gebouwd en is een van de weinige getuigen in de streek van de ooit levensnoodzakelijke Ijslandvaart in deze streek.
Meer informatie

Van ongeveer 1960 tot 2004 bevond zich op deze strook duinen de beruchte Camping Cosmos. De camping dankt zijn bekendheid ook en vooral aan het feit dat hij in 1996 nog als locatie en onderwerp diende voor de gelijknamige film van Jan Bucquoy.
Vandaag is de camping opgedoekt omdat het gebied eigenlijk op de plannen van ruimtelijke ordening aangegeven is als natuurgebied. En niet zonder reden: deze duinengordel, ook wel de zeewerende duinen genoemd, licht het dichtst bij zee en is dus van enorm belang om het achterland tegen overstromingen te beschermen.
Daarom kocht de Vlaamse overheid de duinen op en verwijderde alle campingresten. Het zand werd zelfs gezeefd om zoveel mogelijk puin en afval te verwijderen en de duinen zo goed mogelijk in hun natuurlijke toestand te herstellen en te laten aangroeien.
Daarnaast heeft men er ook voor gezorgd dat er op beperkte manier ook recreatie mogelijk is en men het gebied via wandelpaden kan verkennen. Ook de batterij bunkers uit de Tweede Wereldoorlog is vrij te bezoeken.
Meer informatie

De oorspronkelijke kerk lag eigenlijk op het terreintje waar nu auto's parkeren, op het vroegere kerkhof werd de huidige kerk gebouwd in 1922, na de vernielingen van tijdens WO I.
De kerk is neogotisch en werd ontworpen door het Oostendse architectenduo Pil en Carbon. Tegenover de oude kerk lag het hof van de heren van Westende (het domus Weinini).
Vandaag staat er een nieuwbouw, van de oorspronkelijke walheuvel met opper- en neerhof is dus niks meer te bespeuren.
Meer informatie

Vanop de Badenlaan kunnen we een dijk zien, die evenwijdig loopt met de huidige Duinenlaan. De naam van de dijk, Boondijk, is een verbastering van de oorspronkelijke naam Bovendijk.
De dijk werd namelijk 'boven' d.w.z. 'ten noorden van' de bewoning aangelegd, meer bepaald ter bescherming tegen duinverstuivingen. Deze dijk is ongeveer 800 m lang en 25 m breed. Verstuivend duinzand was langs de volledige kustlijn een ernstig probleem.
Hier in Westende was men echter tijdig met de bouw van deze Boondijk, zodat de schade beperkt bleef. Meer naar het oosten toe, in Walraversijde, werden de duinen pas verstevigd na de dramatische duinverstuiving in 1394 die het volledige dorp onder het zand deed verdwijnen.
Het was toen Filips de Stoute die rond 1395 maatregelen ter bescherming van de duinen nam : hij liet de konijnenplaag aanpakken (konijnen ondergroeven de duinen volledig zodat ze hun stevigheid verloren) en vaardigde een verbod uit om de duinen nog te verpachten als landbouwgrond of als weiland.
De Boondijk staat weergegeven op de kaart van het Brugse Vrije door Pourbus en zou vóór 1459 aangelegd zijn. Deze dijk is nog grotendeels bewaard gebleven, maar is als landschapselement niét beschermd waardoor een deel al in 2001 verdween onder een verkavelingswijk.
Meer informatie

Vandaag de dag wordt het als een troef gezien wanneer nieuwbouwprojecten het in zich dragen gebruikt te kunnen worden voor verschillende functies. Dit gebouw hier heeft, ondanks zijn jonge leeftijd, ook al heel wat verschillende functies gehad.
'Marie-Joseph', zoals het gebouw heet, werd aanvankelijk, in 1925, gebouwd als familiepension. Na de Tweede Wereldoorlog werd het in gebruik genomen als kraamkliniek en vanaf de jaren 1950 was er een kinderhome in ondergebracht. Vandaag is het in gebruik als hotel en wie weet wat de toekomst nog allemaal brengt.
Het gebouw is namelijk als monument beschermd en is bovendien opgenomen in het dorpsgezicht Westende-Bad. Beide beschermingen houden onder meer in dat het gebouw niet zomaar mag worden afgebroken of gewijzigd zonder voorafgaande toestemming.
Van buitenaf ziet het gebouw er vrij eclectisch uit met zijn kleurrijke gevel- en dakenpartijen. De hoektorentjes en het pseudovakwerk verlenen het geheel zelfs een speels uiterlijk.
Meer informatie

Villa Sybaris is een gaaf bewaard exemplaar van de cottagestijl uit de jaren 1920. Men heeft hier veel met pseudovakwerk en wisselende daken kunnen spelen omdat het een hoekpand betreft.
De onderbouw van de villa is opgetrokken uit blauwe hardsteen, daarboven is de gevel uit baksteen opgebouwd die door beraping een oneffen oppervlak heeft gekregen.
Het 'vakwerk' bestaat uit bruin geschilderde banden. Dit is een typisch element van de cottagestijl: waar men in traditionele vakwerkbouw houten stijlen en regels aantreft, is bij de cottagestijl niet zozeer het materiaalgebruik maar wel de suggestie ervan van belang.
Het gebouw valt op door het spel met puntgevels, de erkers onder luifels en de grote loggia op de hoek, die de bewoners een groot uitzicht verschaft. Op de halfondergrondse verdieping woonde het dienstpersoneel.
Deze villa is als monument beschermd sinds 2002.
Meer informatie

'Villa Sporta' is een beschermd monument. Langsheen de Portiekenlaan en de Distellaan vinden we verschillende beschermde gebouwen terug, wat er op wijst dat deze straten hun karakter van de vroege 20ste eeuw vrij goed bewaard hebben. Hier kunnen we met andere woorden nog een beetje de sfeer opsnuiven van hoe de stad er voor de vroege kusttoeristen uitzag. Geen hoge appartementsgebouwen, maar kleine, charmant vormgegeven burgerhuizen, winkels en hotels waren toen norm.
Dit hoekhuis werd gebouwd in 1924. Verschillende sierelementen verwijzen naar een Anglo-Normandische invloed, ook gekend als cottagestijl. Vooral de bovenste verdieping vertoont hier pseudovakwerk.
Meer informatie

De Distellaan is de belangrijkste oostwestas van deze badstad. Ze loopt evenwijdig met de zeedijk. Hier zijn dan ook verschillende appartementsgebouwen en villa's terug te vinden die Westende mee vorm gaven tijdens de opkomst van het kusttoerisme. Daarnaast is de Distellaan ook al een eeuw lang de thuis van hotels en allerlei winkeltjes.
De straat verbindt als het ware twee tennispleinen met elkaar: dit van de Priorijlaan (oost) en dit van de Franselaan (west). Tennis was, naast golf, een van de belangrijkste tijdverdrijven bij de rijkere toeristen.
Meer informatie

Dit burgerhuis is een beschermd monument sinds 2002, het gaat om een cottage die in 1923 werd heropgebouwd naar een ontwerp van architect Oscar Dumon uit 1910.
Het heeft een charmante gevel waarvan de plint uit blauwe hardsteen is en het parement uit gele sierstenen met donkere versierende banden. Het pseudovakwerk op de 2de verdieping en aan de puntgevel bestaat uit cementreliëf. Het dak van de erker dient tegelijk als vloer van een balkonnetje, dat op zijn beurt overdekt wordt met een leien luifel.
Terwijl het burgerhuis aanvankelijk ontworpen werd als privéwoning, is het vandaag in gebruik als hotel.
Meer informatie